នៅក្នុងអត្ថបទថ្មីៗរបស់ខ្ញុំដែលនិយាយអំពី “សន្តិសុខព័ត៌មាន – សុបិន្តអាក្រក់សម្រាប់និស្សិតផ្នែកព័ត៌មានវិទ្យានៅកម្ពុជា” ខ្ញុំបានធ្វើការចង្អុលបង្ហាញនូវចំនុចសំខាន់នៃការដាក់បញ្ចូលមុខវិជ្ជាសន្តិសុខព័ត៌មានទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សារបស់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ។ ដោយសារតែមិនមានមុខវិជ្ជាទាំងអស់នោះហើយ បានជាអ្នកវិស្វករផ្នែកព័ត៌មានវិទ្យា ប្រៀបបានទៅនឹងបុគ្គលម្នាក់ដែលកំពុងតែរាវរកកូនសោររបស់ខ្លួននៅក្រោមពន្លឺភ្លើងសរសេរដងគោមបំភ្លីផ្លូវ តែតាមពិតនោះ កូនសោររបស់ គាត់បានជ្រុះនៅកន្លែងផ្សេង ដែលគ្មានភ្លើងបំភ្លឺទៅវិញទេ។ នៅក្នុងអត្ថបទខ្ញុំថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនឹងនិយាយអំពី បុគ្គលក្នុងស្រុកដែលមានចំណេះដឹងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីក្លាយខ្លួនទៅ ជាហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌ (ethical hackers) តែមិនទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត និងឲ្យតម្លៃពីសង្គម។
ពាក្យថា “ហេគឃ័រ (hacker)” នៅក្នុងបរិបទអ្នកប្រើប្រាស់ IT នៅកម្ពុជា គឺសំដៅទៅដល់មនុស្សអាក្រក់ដែលមានជំនាញពិតប្រាកដមួយក្នុងការហេគចូលទៅកាន់កុំព្យូទ័រ, វេបសាយ ឬ ប្រព័ន្ធរបស់បុគ្គល ឬអង្គភាពណាមួយ។ អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងនោះ គឺមិនដែលខ្វល់ឡើយថា ពួកគេគឺជាហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌ (ethical hacker) , ហេគឃ័រការពារក្រុមហ៊ុន (white hat) ឬ ហេគឃ័រវាយប្រហារដើម្បីលួចឬបំផ្លាញ (black hat) ឡើយ។
បើតាមការចងចាំរបស់ខ្ញុំ, ក្នុងកំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន, មានបុរសម្នាក់ដែលតាំងខ្លួនឯងថាជា “ហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌” ។ ដោយការប្រើប្រាស់នូវងារមួយនេះ គាត់ត្រូវបានក្លាយទៅជាកម្មវត្ថុនៃការតាមដានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពីសំណាក់មិត្តរួមការងារ, សហគមន៍ IT, ឬក្នុងករណីខ្លះដោយភ្នាក់ងារមានសមត្ថកិច្ច ជាពិសេសក្នុង ពេលដែលមានវេបសាយណាមួយត្រូវបានទទួលរងការវាយប្រហារ ដោយសារមនុស្សគ្រប់គ្នាតែងតែសង្ស័យគាត់ជាអ្នកធ្វើ ។ ស្ថិតនៅក្រោមសម្ពាតនេះ គាត់បានបង្ខំចិត្តធ្វើការបោះចោលនូវងារមួយនេះ ដោយការបិទចោល Facebook Page និងវេបសាយរបស់គាត់។ មានតែការធ្វើបែបនេះទេ ទើបគាត់អាចផ្តោតអារម្មណ៍ ធ្វើការងាររបស់គាត់ (មិនទាក់ទងនឹងសន្តិសុខឡើយ) ដោយមិនមានការជ្រៀតជ្រែក ឬក៏បញ្ហាណាមួយកើតឡើង។
ករណីមួយទៀតដែលខ្ញុំលើកយកមកបង្ហាញនាពេលនេះ គឺការរាយការណ៍ក្រៅផ្លូវការអំពីចំនុចខ្សោយរបស់វេបសាយ។ ក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១៣ មាននូវហេគឃ័រក្នុងស្រុកមួយចំនួន បានធ្វើការរាយការណ៍អំពីចំនុចខ្សោយនៃវេបសាយក្នុងស្រុកទៅកាន់អភិបាលគ្រប់គ្រងវេបសាយនោះ ហើយក៏បានស្ម័គ្រចិត្តជួយជួសជុលកំហុសឆ្គង ទាំងនោះដោយមិនយកកម្រៃទៀតផង។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេទទួលបាន គឺជាការគំរាមគំហែងតាមចាប់ ឬប្រាប់ទៅដល់អាជ្ញាធរមានសមត្ថិកច្ចទៅវិញ។ គោលបំណងពិត ប្រាកដនៃហេគឃ័រក្នុងស្រុកទាំងនោះ គឺដើម្បីជួយជួសជុលវាក្នុងការការពារមិនឲ្យហេគឃ័រក្រៅស្រុកចូលមក។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៤ មក ហេគឃ័រក្នុងស្រុកទាំងនោះហាក់ដូចជាបោះបង់ចោលជំនាញរបស់ខ្លួនទៅហើយ (ដោយមិនបានធ្វើការស្រាវជ្រាវបន្តទៀតឡើយ) ។ ជាជំនួសមកវិញ ពួកគេបានប្រើប្រាស់ជំនាញរបស់គេ ដើម្បីស្វែងរកវិធីសាស្ត្រយកលុយតាមអនឡាញ ដែលយើងស្គាល់ទាំងអស់គ្នា (Google Adsense) ។ តើមានហេតុផលអ្វីដែលត្រូវការរកចំណុចខ្សោយ ហើយអាចប្រឈមមុខនឹងការចាប់ខ្លួន? គ្រាន់តែអង្គុយនៅមុខកុំព្យូទ័រ, រកវិធីសាស្ត្រជុំវិញ Adsense, ពួកគេអាចរកប្រាក់បានរាប់ពាន់ដុល្លាអាមេរិកក្នុងមួយ (01) ខែ ដែលអ្នកជំនាញផ្នែកសន្តិសុខមិនអាចរកបានប្រាក់ខែដូចនោះឡើយ។ វាងាយស្រួលណាស់ មែនទេ? យើងបានបាត់បង់នូវអ្នកជំនាញក្មេងៗ ដែលយ៉ាងហោចណាស់គឺជាអ្នកជួយជម្រុញវិស័យសន្តិសុខព័ត៌មាន ឲ្យឈានទៅប្រកួតប្រជែងថ្នាក់តំបន់ (បើសិនជាមិនអាចដល់ ថ្នាក់អន្តរជាតិនោះទេ) ។
ខាងក្រោមនេះគឺជាវិដេអូដែលរៀបរាប់អំពីការងាររបស់ហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌ ប្រចាំក្រុមហ៊ុន Trend Micro:
ដោយការមិនមាននូវហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌ជាជនជាតិកម្ពុជា យើងទាំងអស់គ្នាបាននឹងកំពុងដកប្រាក់ពីក្នុងហោប៉ាវរបស់យើង បញ្ជូនវាទៅឲ្យភាគីទី ៣ ដែលជា ហេគឃ័រមានក្របសីលធម៌ជាជនបរទេស ដែលបាននឹងកំពុងសំលឹងមើលកម្ពុជាគឺជាឳកាសដ៏ធំក្នុងការស្វែងរកការងារ។ ជាចុងក្រោយបង្អស់ ផែនទីសន្តិសុខនៃបណ្តាញអិុនធឺណិតទាំងមូលនៃកម្ពុជា អាចនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងដៃភាគីទី៣ ។ ហេតុដូច្នេះ តើឯណាទៅជាសន្តិសុខ ដែលយើងគ្រប់គ្នាចង់ការពារនោះ?
និយាយជារួម ស្ថានភាពនៃការវាយប្រហារតាមអិុនធឺណិតនៅកម្ពុជា បានកំពុងតែមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ហើយម្នាក់ៗមានការសប្បាយចិត្តជាថ្មីឡើងវិញ ដោយមិន បានឃើញព័ត៌មាននានាអំពីការវាយប្រហារ ដែលខ្លួនអាចមានការភ័យខ្លាចប៉ៈពាល់ដល់ប្រព័ន្ធខ្លួន។ សំណួរក្នុងពេលនេះគឺថា តើយើងពិតជាមានសុវត្ថិភាពដូចដែលយើងគិតនោះទេ? ហើយតើមានជនរងគ្រោះប៉ុន្មានអ្នកដែលមិនបានរាយការណ៍ពីការវាយប្រហារ? តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីជាការលើកទឹកចិត្តឲ្យយុវជនទាំងនោះ ងាកមកប្រើប្រាស់ជំនាញរបស់ខ្លួនក្នុងការការពារអិុនធឺណិតនៅកម្ពុជា?
តើអ្នកមានយោបល់យ៉ាងដូចម្តេច?
អត្ថបទដើមជាភាសាអង់គ្លេស
https://www.linkedin.com/pulse/struggle-cambodian-ethical-hackers-phannarith-ou?trk=mp-author-card